رابطه حمایت اجتماعی و بهزیستی روانی در سالمندان مراجعه کننده به مراکز توانبخشی روزانه

اهداف سالمندان یکی از گروه های آسیب پذیر جامعه هستند که از نظر جسمی، روانی، اجتماعی و بهداشتی نیازهای ویژه ای دارند. سالمندشدن و به دنبال آن افزایش بیماری های مزمن، بیشتر باعث افزایش معلولیت، وابستگی و ناتوانی سالمندان جامعه می شود. با توجه به اینکه انواع حمایت اجتماعی در افزایش سلامت روانی سالمندان از اهمیت خاصی برخوردار است، پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی با بهزیستی روانی در سالمندان مراکز جامع توانبخشی روزانه سالمندان استان تهران، می پردازد. مواد و روش ها این مطالعه از نوع همبستگی و جامعه پژوهش آن را کلیه سالمندان مراجعه کننده به مراکز جامع توانبخشی روزانه استان تهران در سال 1393 تشکیل می دادند که 147 نفر از آنان به روش نمونه گیری خوشه ای-تصادفی انتخاب شدند. در این مطالعه، برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه حمایت اجتماعی نوربک و برای ارزیابی بهزیستی روانی از پرسشنامه و مقیاس سنجش روحیه فیلادلفیا استفاده گردید و داده ها به وسیله نسخه 20 نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها در این مطالعه 147 سالمند شرکت کردند که80 نفر (4/54 درصد) از آنان مرد بودند. میانگین سنی پاسخ گویان در این پژوهش 9/71 سال (انحراف معیار 09/5) بود. براساس یافته ها، میانگین بهزیستی روانی (میانگین=65/8) (انحراف معیار 28/2) بود که نشان دهنده وضعیت متوسط بهزیستی روانی است. علاوه براین نتایج نشان داد که بین حمایت اجتماعی ادراک شده (p=0/002) با بهزیستی روانی، رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. نتیجه گیری براساس یافته های این مطالعه، حمایت اجتماعی با بهزیستی روانی رابطه مثبت دارد. بنابراین، افزایش حمایت اجتماعی سالمندان می تواند تأثیر مهمی بر بهزیستی روانی و عملکرد اجتماعی سالمندان داشته باشد. از سوی دیگر، افزایش حمایت های اجتماعی نیز می تواند باعث تقویت بهزیستی روانی سالمندان شود.